Wat gebeurde er? Ik besloot met de auto naar Zweden te gaan, dat leek mij een leuke route. Om 20.00 uur vertrokken we vanuit Arnhem richting Hamburg, waar we zouden overnachten, om vervolgens via Denemarken met de beroemde brug tussen Kopenhagen en Malmö door naar Noord-West Zweden te rijden in zo’n 12 uur. Echter had ik voor de reis niets gepland. De eerste tegenslag kwam toen we er om elf uur ’s avonds achter kwamen dat de hotels in Duitsland tot 18 mei geen particulieren mochten ontvangen. Dus besloten we in plaats van te overnachten in Hamburg door te rijden naar Denemarken. Eenmaal de pont (130 euro armer omdat ik die niet van te voren geboekt had) bij Puttgarten overgestoken werden we linea recta op de veerboot (weer 90 euro) teruggezet naar Duitsland omdat we Denemarken als toeristen niet inmochten, zelfs niet als we op doorreis waren naar Zweden. Mijn puppyogen hielpen helaas ook niet bij deze grote blonde Deense douanier. Of ik dit niet had gecheckt van te voren? Nee, niet van te voren, wel in de auto onderweg naar de pont, maar ik dacht dat het misschien wel los zou lopen. Gelukkig wisten we via een zes uur durende pont slechts 250 kilometer verderop in Duitsland wel rechtstreeks Zweden in te komen. Zo werd de reis die met het vliegtuig slechts vijf uur had geduurd, normaal gesproken met de auto twaalf uur had geduurd, nu dubbel zo lang. Maar ach… het is wel weer een mooi avontuur, nietwaar?!
Wat een tijdsverspilling! Of juist niet?

De grote vraag is nu of ik hier wat geleerd heb? “Ja, niet alles gaat zonder slag of stoot, maar als
je iets wilt lukt het, ook al moet het via een omweg.”
Of ik het de volgende keer anders zou doen? En als echte rebel zeg ik dan: “nee hoor, ik zou het
zo overdoen, wie weet lukt het de volgende keer wel!”.